นี่คือรูปถ่ายของแอชลี่ บาร์ตี ที่ไม่เคยเก่าเลย เด็ก 6 ขวบในสนามเทนนิสที่เปียกฝน แร็กเก็ตในมือข้างหนึ่งถ้วยรางวัลจูเนียร์ในอีกมือหนึ่ง

รอยบุ๋มที่คุ้นเคยภายใต้หมวกแก๊ป Nike ที่สวมใส่มาอย่างดี มันเป็นตุ๊กตาบาร์ตี้ตัวจิ๋ว เด็กน้อยที่มีดาวดวงโตในสายตาของเธอ ภาพนี้ถ่ายในปี 2545 – 20 ปีก่อนที่เธอจะออกจากสนามเทนนิสไปโดยสมบูรณ์ โดยที่เรื่องใหญ่ทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นจริง

และบางทีน่าจะมีมากกว่านี้ หลังจาก Barty ชนะ Australian Open ในเดือนมกราคมคำถามทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่ว่าเธอจะชนะแกรนด์สแลมอีกหรือไม่ แต่เธอจะชนะได้กี่รางวัล คำตอบคือตอนนี้และจะเป็นศูนย์ตลอดไปจนรู้สึกเข้าใจยาก เธอเป็นผู้เล่นที่จุดสูงสุด – แท้จริงอยู่ที่อันดับต้น ๆ ของการจัดอันดับ เธอยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลาที่ดีที่สุดในรอบสามปีและยังคงไม่มีใครทักท้วง

แต่แล้วก็มีส่วนอื่นของบาร์ตี้ บุคคล ไม่ใช่ผู้เล่น ผู้ซึ่งปฏิบัติตามเงื่อนไขของตนเองเสมอมาและปฏิเสธที่จะให้คำจำกัดความของกีฬาที่เธอทำได้ดีอย่างไร้เหตุผล ที่เกษียณไปครั้งเดียวเมื่อก่อนรู้สึกไม่ดีและกลับมาเมื่อครั้งได้ ในแง่นี้กระสุนนัดล่าสุด ของเธอ

ทำให้สดชื่นเป็นพิเศษบาร์ตี้มีความทะเยอทะยาน แต่ความทะเยอทะยานนั้นถูกปรับให้เข้ากับมุมมองเสมอ เธอรู้ว่าเธอต้องการอะไรและพอใจเมื่อทำสำเร็จ อย่างที่เธอพูดเมื่อวันพุธ นั่นคือวิมเบิลดัน มันคือ “ความฝันที่แท้จริงอย่างหนึ่งที่ฉันต้องการในการเล่นเทนนิส” ปีที่แล้ว หลังจากที่เธอทำมันบางอย่างในตัวเธอเปลี่ยนไป

Australian Open ยังเป็นธุรกิจที่ยังไม่เสร็จ เธอจึงทำให้มันเกิดขึ้นเช่นกัน จากนั้นเธอก็ใช้ร่างกายและจิตใจและพร้อมที่จะเกษียณในที่สูง นักกีฬาจากกีฬาทุกประเภทพูดถึงการก้าวไปสู่จุดสูงสุด บ่อยครั้งต้องมีจำนวนถ้วยรางวัล รางวัล หรือการวัดความสำเร็จอื่นๆ ที่จับต้องได้บาร์ตี้ก็มีสิ่งนั้นเช่นกัน มากกว่าที่ผู้เล่นส่วนใหญ่จะจินตนาการได้ แต่เธอไม่ใช่นักล่าบันทึก ทุกสิ่งที่คุณพูดและทำแสดงให้เห็นว่าจะไม่มีวันเสียใจหรือเกิดอะไรขึ้น ว่าเธอไม่สนใจหนังสือประวัติศาสตร์

เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาต่อไป เพราะในการตัดสินใจที่น่าทึ่งและน่าทึ่งนี้ Barty ได้ปรับนิยามใหม่ของความสำเร็จ

เธอบอกนักสถิติทุกคนว่าสามารถคำนวณคุณภาพแทนที่จะเป็นปริมาณ และคุณภาพไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ในรูปแบบของชื่อเรื่องเสมอไป ช่วงเวลานั้นสามารถสร้างอาชีพได้แน่นอนว่าบางครั้ง ช่วงเวลาและชื่อเรื่องก็ขัดแย้งกัน

เมื่อเธอชนะวิมเบิลดัน เป็นเวลา 50 ปีหลังจากที่ Evonne Goolagong Cawley ทำเช่นนั้น ในขณะที่ สวมชุดเลียนแบบของที่ปรึกษาของเธอเมื่อครึ่งศตวรรษก่อน หลังจากที่เธอครองราชย์ที่เมลเบิร์นพาร์ค เธอนำถ้วยรางวัลของเธอไปที่ Uluruและเล่นเทนนิสบนพื้นสีแดงกับเด็ก ๆ พื้นเมืองที่เหมือนกับเธอในรูปถ่ายในวัยเด็กนั้น

เธอบอกเราหลายครั้งว่าเธอรู้และหยั่งรู้รากเหง้าของเธอ ในปี 2014 เมื่อเทนนิสดึงเธอออกจากรากเหง้าเหล่านั้นก่อนที่เธอจะพร้อม เธอเกษียณเมื่ออายุ 18 ปี เธอกลับบ้านที่ออสเตรเลีย และเล่นคริกเก็ตใน Women’s Big Bash League และกอล์ฟอีกจำนวนมาก ซึ่งเป็นทางอ้อมที่ช่วยคืนความหิวให้กับเธอในที่สุด ได้สูญเสีย

การมาครั้งที่สองได้รับการชี้นำโดยพิมพ์เขียวอย่างรอบคอบเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่เกิดความเหนื่อยหน่ายดังกล่าวอีก คู่หูและครอบครัวของเธอเดินทางไปทุกที่ เป็นส่วนหนึ่งของ”ทีม” ที่แพร่หลายของเธอ เธอเลือกทัวร์นาเมนต์ของเธอ และระหว่างนั้นก็ถอยกลับไปควีนส์แลนด์เพื่อปรับเทียบใหม่ผลลัพธ์ในสนามคือการเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุดยั้งจากนอก 200

อันดับแรกสู่อันดับ 1 ของโลกและตำแหน่ง French Open มันแสดงให้เห็นในเกมที่มีเสน่ห์ทั้งสนามและความสงบที่ไม่ค่อยจะเข้าคู่กับเพื่อนของเธอและในยุคที่เต็มไปด้วยพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในสนามและการโต้เถียงนอกสนาม บาร์ตี้ยังให้ความสำคัญกับการเล่นเทนนิสด้วยบุคลิกที่สุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตนซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งยวด ความอ่อนน้อมถ่อมตนส่งเสียงโห่ร้อง และความเจียมเนื้อเจียมตัวทำให้เธอเป็นคู่ครองมากที่สุดในทัวร์

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ onecoumc.com อัพเดตทุกสัปดาห์